Ο Όσιος Σεραφείμ γεννήθηκε στο Κουρσκ της Ρωσίας στις 19 Ιουλίου 1759 μ.Χ. και ονομάσθηκε Πρόχορος. Οι γονείς του, Ισίδωρος και Αγάθη Μοσνίν, ήταν ευκατάστατοι έμποροι. Ο πατέρας του είχε εργοστάσια πλινθοποιίας και παράλληλα αναλάμβανε την ανέγερση πέτρινων οικοδομημάτων, ναών και σπιτιών. Κάποτε άρχισε να χτίζει στο Κουρσκ ένα ναό προς τιμήν του Οσίου Σεργίου του Ραντονέζ, του Θαυματουργού, αλλά ξαφνικά το 1762 μ.Χ., πεθαίνει, αφήνοντας στην σύζυγό του τη μέριμνα για την ολοκλήρωση του ναού. Ο Πρόχορος κληρονόμησε τις αρετές των γονέων του και ιδίως την ευσέβειά τους.
Σε ηλικία δέκα ετών άρχισε να μαθαίνει με ζήλο τα ιερά γράμματα, αλλά αρρώστησε ξαφνικά βαριά χωρίς ελπίδα αναρρώσεως. Στην κρισιμότερη καμπή της ασθένειας είδε στον ύπνο του την Παναγία, η οποία υποσχέθηκε ότι θα τον επισκεφθεί και θα τον θεραπεύσει. Πράγματι, έτυχε μια μέρα να γίνεται λιτανεία και να περνά έξω από την οικία του μικρού άρρωστου παιδιού, η θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου.
Εξομολογούσε πολλούς, θεράπευε ασθενείς, ενώ σε άλλους έδιδε να ασπασθούν τον σταυρό που είχε κρεμασμένο στο στήθος του ή την εικόνα που είχε στο τραπέζι του κελιού του. Σε πολλούς πρόσφερε ως ευλογία αντίδωρο, αγίασμα ή παξιμάδια, άλλους τους σταύρωνε στο μέτωπο με λάδι από το καντήλι, ενώ μερικούς τους αγκάλιαζε και τους ασπαζόταν λέγοντας: «Χριστὸς Ἀνέστη!».
Ο Όσιος κοιμήθηκε με ειρήνη στις 2 Ιανουαρίου 1833 μ.Χ. Οι μοναχοί τον είδαν με το λευκό ζωστικό, γονατιστό σε στάση προσευχής μπροστά στην εικόνα της Θεοτόκου, ασκεπή, με το χάλκινο σταυρό στο λαιμό και με τα χέρια στο στήθος σε σχήμα σταυρού. Νόμιζαν ότι τον είχε πάρει ο ύπνος.
Ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ τιμάται πανηγυρικά στο μοναστήρι μας στις 2 Ιανουαρίου ημέρα που κοιμήθηκε και στις 19 Ιουλίου ημέρα ανακομιδής των ιερών λειψάνων του. Στο μοναστήρι μας επίσης, φυλάσσεται τεμάχιο ιερού λειψάνου του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, το οποίο τίθεται για προσκύνηση και ευλογία των πιστών.
Ο Άγιος Αυγουστίνος γεννήθηκε στην Ταγάστη της Νουμηδίας στην Αφρική, το έτος 354 μ.Χ.. Η μητέρα του η Αγία Μόνικα ήταν χριστιανή και ο πατέρας του ο Πατρίκιος ήταν ειδωλολάτρης. Τις εγκύκλιες σπουδές πραγματοποίησε στην πατρίδα του και στη συνέχεια ο πατέρας του, τον έστειλε στα Μάδαυρα και για ανώτερες σπουδές στην Καρχηδόνα.
Ως νεαρός φοιτητής έζησε ζωή έκλυτη, από την οποία απόκτησε και κάποιο εξώγαμο τέκνο. Στην Αφρική, έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, αλλά όταν αργότερα έφθασε στο Μιλάνο οι θερμές ολονύκτιες προσευχές της μητέρας του, η επισταμένη μελέτη των αγίων Γραφών από τον ίδιο και τα φλογερά κηρύγματα του Επισκόπου Μεδιολάνων Αμβροσίου, έφεραν τον Αυγουστίνο στο χριστιανισμό, ζήτησε να κατηχηθεί και βαπτίστηκε χριστιανός μαζί με τον 15χρονο γιο του Αδεοδάτη.
Αργότερα επέστρεψε στην Αφρική όπου δίδαξε και με θέρμη διέδωσε τον χριστιανισμό και μετά την κοίμηση της μητέρας του πήγε στη Ρώμη, ενώ το 396 μ.Χ. έγινε Επίσκοπος Ιππώνος (περιοχή στα παράλια της Νουμηδίας).
Ο Άγιος Αυγουστίνος κοιμήθηκε ειρηνικά σε ηλικία 76 ετών, στις 28 Αυγούστου 430 μ.Χ.
Ο Άγιος Αυγουστίνος τιμάται πανηγυρικά στο μοναστήρι μας, μαζί με την μητέρα του Αγία Μόνικα στις 15 Ιουνίου. Στο μοναστήρι μας επίσης, φυλάσσονται τεμάχια ιερών λειψάνων του Αγίου Αυγουστίνου και της Αγίας Μόνικας, τα οποία τίθονται για προσκύνηση και ευλογία των πιστών.
Παναγία η Τρικορφιώτισσα. Η εφέστιος εικόνα της, βρίσκεται στο Καθολικό της Ιεράς Μονής μας, η οποία αγιογραφήθηκε το 2009 από ιερομόναχο της Μονής μας.
Κατά την παράδοση τα κτήματα που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή Τρικόρφου ανήκαν στην ιστορική Μονή της Παναγίας Βαρνακόβης και τα οποία περιήλθαν αργότερα στους κατοίκους του χωριού Τρικόρφου Φωκίδος. Τα κτήματα αυτά δώρησαν ευσεβείς κάτοικοι του χωριού στον Γέροντα Νεκτάριο Μουλατσιώτη για να ανεγείρει 2 Ιερές Μονές. Την ανδρώα Ιερά Μονή Αγίων Αυγουστίνου και Σεραφείμ Σαρώφ και την γυναικεία Ιερά Μονή Αγίων Νεκταρίου και Φανουρίου.
Προς τιμή της Θεοτόκου ο Γέροντας ζήτησε από τον αγιογράφο της Μονής να φιλοτεχνήσει την εικόνα της Παναγίας, η οποία εικονίζεται ένθρονη και έχει στην αγκαλιά Της, τον Υιό Της, τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Στη βάση του θρόνου εικονίζεται το χωριό Τρίκορφο Φωκίδος, ενώ δεξιά και αριστερά στις κολώνες του θρόνου εικονίζεται από τη μια πλευρά η ανδρώα Ιερά Μονή ενώ από την άλλη πλευρά η γυναικεία Ιερά Μονή.
Η εικόνα της Παναγίας είναι θαυματουργική και το πρώτο της θαύμα ήταν το 2010, όπου μετά τη λιτανεία της εικόνας της Παναγίας της Τρικορφιώτισσας, μέσα στον χώρο της Ιεράς Μονής, σταμάτησαν οι σεισμοί που έγιναν την περίοδο εκείνη και συγκεκριμένα στις 18 Ιανουαρίου 2010 σεισμική δόνηση 5,2 αλλά και στις 22 Ιανουαρίου 2010 σεισμική δόνηση 5,1. Σύμφωνα με σχετική δήλωση τότε, του κ. Τσελέντη διευθυντή του Γεωδυναμικού Ινστιτούτου Αθηνών, η σεισμική δραστηριότητα διακόπηκε απότομα.
Η Παναγία η Τρικορφιώτισσα τιμάται πανηγυρικά κάθε χρόνο την 3η Κυριακή του Ιανουαρίου.
Η Οσία Ματρώνα γεννήθηκε το 1881 μ.Χ. στο χωριό Σέμπινο Επιφανίσκαγια του νομού της Τούλα, που σήμερα ονομάζεται Κομίφσκι, από ευσεβείς και ενάρετους γονείς, τον Δημήτριο και τη Ναταλία. Η Οσία είχε ακόμη τρία αδέλφια, τον Ιβάν, τον Μιχαήλ και την Μαρία. Οι γονείς της, επειδή ήταν φτωχοί, σκέφθηκαν να δώσουν το παιδί που περίμεναν στο ορφανοτροφείο του Γκολίτσιν. Όμως η μητέρα της Ματρώνας είδε, πριν την γέννησή της στο όνειρό της ότι ήλθε και κάθισε πάνω στο δεξί της χέρι ένα πουλί με ανθρώπινη μορφή αλλά χωρίς μάτια. Τότε θεώρησε το όνειρό της ως σημείο προς τον Θεό, ότι το παιδί που θα φέρει στον κόσμο θα είναι σκεύος εκλογής και έτσι αποφάσισαν να μην το δώσουν στο ορφανοτροφείο.
Η Οσία γεννήθηκε τυφλή. Στη βάπτισή της, που έγινε από τον ιερέα Βασίλειο, ευλαβή και προορατικό, σχηματίσθηκε πάνω από την κολυμβήθρα ένα ανάλαφρο σύννεφο που ανέδιδε ευωδία. Το μόνο μέρος που πήγαινε συνέχεια, επειδή ήταν τυφλή, ήταν η εκκλησία. Από την παιδική της ηλικία ακόμη, της είχε δοθεί το προορατικό και διορατικό χάρισμα. Γνώριζε τις ασθένειες των ανθρώπων, τα προβλήματά τους, τις αστοχίες τους και έτσι τους προειδοποιούσε και τους συμβούλευε.
Ο Θεός την αξίωσε και με το χάρισμα της θαυματουργίας και έτσι πολλούς θεράπευσε και ωφέλησε πνευματικά. Πολλοί πιστοί που ευλαβούνται την Οσία Ματρώνα της φέρνουν λουλούδια, διότι τα αγάπησε πολύ τα λουλούδια, έπειτα από ένα θαύμα που επέτρεψε ο Θεός και της άνοιξε τα μάτια και είδε όλα τα δημιουργήματά Του. Η ίδια παρήγγειλε όποιος την επισκέπτεται μετά το θάνατό της, να της φέρνει και ένα λουλούδι.
Ο Άγιος Θεός της αποκάλυψε πως πλησίαζε η ημέρα της εξόδου της από τον μάταιο τούτο κόσμο. Τρεις ημέρες πριν την κοίμησή της, έδωσε οδηγίες για την εξόδιο ακολουθία της και τον ενταφιασμό της. Η Οσία Ματρώνα κοιμήθηκε με ειρήνη το 1952 μ.Χ. και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο της μονής του Δανιήλ.
Η Αγία Ματρώνα η αόμματη τιμάται πανηγυρικά στο μοναστήρι μας στις 2 Μαΐου. Στο μοναστήρι μας επίσης, φυλάσσεται τεμάχιο ιερού λειψάνου της Αγίας Ματρώνας, το οποίο τίθεται για προσκύνηση και ευλογία των πιστών.
Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες.
Στην συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ.
Ο Άγιος Νικόλαος τιμάται πανηγυρικά στο μοναστήρι μας στις 6 Δεκεμβρίου. Στο μοναστήρι μας επίσης, φυλάσσεται τεμάχιο ιερού λειψάνου του Αγίου Νικολάου το οποίο τίθεται για προσκύνηση και ευλογία των πιστών.